laat het me dan weten

Zinloos geweld Ik herinner mij een tijd ergens in een ver grijs verleden dat we zaten als jongen en of meid met een glas drinken op de stoep beneden. We renden onbezorgd door buurt kenden alles en iedereen werden door de boze buurman weggestuurd en reageerde vervolgens brutaal en gemeen Maar nooit waren we echt brutaal tegen jong of oud alleen deden we allemaal zo nu en dan eens stout. Daarna renden we joelend door alle andere straten ons erg stoer voelend maar niet in de gaten hebbend, dat ouders alles wisten en thuiskomen werd zo eng omdat ze zich nooit vergisten en ze waren dan o zo streng. Je vroeg je o zo vaak af hoe ze alles konden weten want je kreeg een straf om nooit te vergeten. Maar ach, dat was een hele andere tijd anders als die van nu We zijn het voor altijd kwijt want god non de ju alles werd mooier en sneller tegelijk maar ook agressiever je voelde je minder rijk want leek de medemens ook niet naïever door te denken dat alles zou blijven zo als het altijd al was. Heerlijk op zondag met een kop thee de tijd verdrijven met het hele gezin bij elkaar, en dat was pas echt genieten van de huiselijke sfeer en al je dierbaren om je heen Tja voorbij is die tijd, hij komt niet meer want nu is het ieder voor zichzelf alleen. De mentaliteit is veranderd van samen in ik en ook de agressie, die neemt toe kom voor een ander op en je krijgt een tik en men vraagt: ben je levensmoe. Ze slaan je de hersens nu al in voor een mobieltje of een paar europiek het ontneemt je de zin om hulp te bieden, het maakt je ziek nee, het is nu eigen veiligheid troef je bemoeit je nergens meer mee want als je helpt ben je een boef en schieten ze je dood voor je idee. Nee, mij zullen ze niet zomaar pakken ik pas wel erg goed op hoewel ik wel loop te snakken naar wat zekerheid in mijn kop. veilig over straat, zekerheid voor mijn gezin ik zou mijn leven willen geven, zodat later word verteld dat ondanks zijn grote angst zette hij zich in en was zeer beslist tegen al het zinloze geweld.

De wolken grauw en grijs verliezen hun verdriet als kristallen dwarrelen ze neer en kaal tonen de bomen nog geen groen vrij gegeven mijn gedachten sneeuwen onder terwijl ik bloemen wil zien bloeien het zien van krokussen en tjilpende mussen nu geen sneeuw meer maar narcissen en tulpen in alle kleuren en geuren ik laat een zucht ijskoud is de lucht alles ziet buiten vuil en vies het is of ik stilaan bevries we moeten wachten nog heel even dan komt er binnenkort in alle nestjes weer leven.

Wens Waarom was ik geen eendagsvlieg tijdig doodgemept kleven aan die mepper zou nog teveel eer zijn. Nee, dan liever een luciferstokje kortstondige vreugde veroorzakend door één fel vlammetje haar as meegenomen door de Noordoostenwind. Helaas slechts een gedachtenspinsel want kruit is niet aanwezig.

moet je zelf ondernemen

Is het nog waard Je huis verruild voor een kamer Afstand doen, van wat door de jaren is bewaard Nog maar plaats voor bed en stoel De rest naar een goed doel Is het nog waard Lopend met stok of rolator Rustend op iedere hoek Handen lichtjes beven Langzaam minder, de kwaliteit van leven Is het nog waard Wachtend achter glas Op de vensterbank foto’s met herinneringen Bezoekers zelden komen Aan bomen zien, de jaargetijden die komen Is het nog waard Naar jaren noeste arbeid Weg gestopt in grote huizen Vind men snel dat ze lastig zijn Maar men niet kan bevoelen, het verdriet en de pijn Is het nog waard Wie kan het hun vertellen Dat het nog waarde heeft In winter van hun leven Alles al hebben beleeft Is het nog waard? ouder worden

De andere wereld Woorden krijgen vleugels, vliegen naar een plek hier ver vandaan. Een plek waar alles beter is, waar vogels zingen en bloemetjes nooit vergaan. Waar een kind nog rustig op kan groeien tussen alle dingen die daar bloeien. Een plek zonder regen, donkere wolken of verdriet. Ik wil ook graag daar heen want ik wil dit leven niet. Maar ik zal nog moeten vechten, alles wat nu nog krom is zal ik allemaal weer moeten rechten. Gedachten van een vrouw, die niet passen bij een puber, een kind. Ik zal misschien nog lang moeten zoeken voor ik een goed plekkie in DIT leven vind....

dit ben ik zelf